Ik ben de moeder van de kinderen, die wil dat ze opgroeien in een huis met liefde, vertrouwen en veiligheid. Ik spreek altijd over een huis voor de kinderen en niet over een “kindertehuis”. In de maatschappij krijgen ze dan een etiket en dat willen we vermijden. Elk kind dat hier komt vindt het spannend. Ik geef ze een warm welkom en vertel ze simpelweg dat ze van hun huis naar ons huis komen. Dan klaren hun gezichtjes al op. Elk kind voelt zich hier geliefd en veilig. Ik wil dat ze opgroeien en dat ze zich waardevol voelen en van betekenis, met een toekomstperspectief waar ze zelf vorm aan kunnen geven. Ik ondersteun de matrons in hun dagelijkse zorg voor de kinderen. Samen met de matrons draag ik zorg voor schone en passende kleding, we doen de schoolgesprekjes, gaan met ze naar het ziekenhuis, stimuleren ze in hun talenten, vieren hun verjaardagen, knuffelen, lachen en huilen met ze. Ik vind het heerlijk om contact te houden met de kinderen als ze op eigen benen staan. Ik ben heel trots wanneer ze langskomen en vertellen hoe het met ze gaat. Onze grote, zelfstandige kinderen kunnen de jongere kinderen het allerbeste motiveren. Ze zeggen tegen de jongeren: grijp elke kans die je hier geboden wordt op het gebied van het ontwikkelen van je talenten en vaardigheden. En dat gebeurt! Daar zijn wij heel dankbaar voor.